aşk ile!

Başlangıç noktasının bir ölçü birimi olduğunu düşünürsek bir kısım insanlar neredeyse yaptıkları her şeyin henüz başlangıç noktasında; süreç ve sonucuna yönelik planlarını oluşturuyorlar.
Diğer taraftan bazılarının da başladıkları noktanın; kendi tercihleri olmadığına, çok da planlı, karar verilmiş, stratejileri çalışılmış olmadıklarına şahit oldum.
Benim gibi, sürpriz yumurta gibi;)
Hangi tarafta olduğunun bir önemi olmaksızın ortak nokta “başlamış olmak”.
İlginç olan başladıkları noktanın kararı onlara bırakılmamış birçok alanda çok iyi izler bırakmış insanlar var.
Tutkulu oldukları bir alan haline gelmiş sürpriz yumurta;)
Başladıktan sonrası neyde iyi olmaya çalışıyorsan o alanda çok iyisin aslında.
Mümin Sekman’ın deyimiyle “işini ne kadar iyi yapma antremanı”.
Matematik ile bir türlü barışık olmadığım tam da sınavlara hazırlanacağım ve kaderimin buradaki matematik sorularına bağlı olduğu bir dönem gittiğim bir dershanede ‘İsmail Hoca’ adında bir matematikçi imdadıma yetişmişti.
Matematik travmasının hangi yıllara ait olduğunu bilmiyorum.
Ancak; şunu çok biliyorum hayatımda matematik dersini iyi anlayıp keyif almamı sağlayan başka birini daha tanımadım…
Ne zaman bir matematik dersi konusu açılsa aklıma gelir sevgiyle gülümserim;)
Birgün bu hayattan göç ettiğimizde şu soru gelir akla:
“Kalan insanlar senin hakkında ne konuşsun?”
Tolstoy “En önemli sanat eseri öldükten sonra bıraktığımız sanat eseridir.”der.
Yani işin özü; tutkuyla, aşkla yapılan her şey bir eser haline geliyor.
“Eğer sizden sokakları süpürmeniz istenirse, Michelangelo’nun resim yaptığı, Beethoven’ın beste yaptığı veya Shakspeare’in şiir yazdığı gibi süpürün. O kadar güzel süpürün ki, gökteki ve yerdeki herkes durup ‘Burada işini çok iyi yapan bir çöpçü yaşıyormuş’ desin…”der Martin Luther King.
İşi ve işi yapanın tasvirini anlatan muhteşem bir söz.
Tüm bunlar aşk ile yapılmasaydı başka türlü bunca zaman içerisinde yüzlerce insanla iletişim kurup; bunlardan sadece birkaçı nasıl olur da bu kadar kalıcı olabilirdi?..