öğrenebilirim o halde…

Öğrenilebilir şeylerin çalışmakla tamamlanması yetenekli olmanın çok daha bile fazla önünde yer alabiliyor.
Her şey öğrenilebiliyor; sanat, spor, müzik, siyaset, girişimcilik, kişisel gelişim, sağlıklı yaşama…
Hep anlatılan bir hikaye vardır;
Maradona’nın annesinin oğlunun muhasebeci olsun istediği için topla oynamayı bırakıp da derslerine çalışması gerektiğini söylediği anlatılır; oysa dünyanın her yerinde anneler aynı!
Ortaokul yıllarımda Beden Eğitimi öğretmenim beni okulun basketbol takımına almak istediğinde oldukça garip karşılamıştım.
Çünkü; ben kafama o ağır top geldiğinde ağlayan ve oyundan çıkan bir öğrenciydim ve çok yeteneksizdim.
Oysa hocam kendinden çok emin: “Sizleri yetiştirip çok iyi birer sporcu olmanızı istiyorum; bunu başaracağım.” demişti.
Bir takım oluşturacak sayıda arkadaşlarımızı seçip bizden ailelerden onay almamız için bir onay mektubu istediğinde evde annemle konuştuğumda birçok anne gibi “Dersleri tamamladın da bir top oynaman kaldı; derslerine çalış bir yerini kıracaksın…” demişti.
‘Annemin basketbol bakış açısını’ hocamla konuştuğumda; o da bu tepkilere çok alışık gülümsedi!
“Ooo! Benim kırık, çıkık, lif kopması…” diye sıralamaya başladığında zaten anlamıştım o an orada basketbol hayatımın sonlandığını…
Sonrasında artık bir yetişkin olduğumda ve veli izni gerekmediğinde iki sezon tenis oynamaya karar verdiğimde bu kez de kaburga çatlağım oluşunca tenis sevdası da yarım kalmıştı.
Anlamıştım ki ben ne Michael Jordan ne de Sharapova olamazdım;)
Uzun bir zaman sonra çalıştığım yerde bir futbol takımına dahil olduğumda bu kez sıkı çalışma ve öğrenme isteği yeteneği yenebilecek kadar önemli olabiliyor bunu tecrübe edinmiştim.
Çünkü; neredeyse maç izlemekten öteye gitmemiş olan futbol merakım takımla birlikte kupa alma sürecine kadar gittiğinde anladım ki; şampiyon olunabilir ve bu öğrenilebilir…